KARTUZY JAZZ BASS DAYS 2023 X EDYCJA

KARTUZY JAZZ BASS DAYS 2023
X EDYCJA
25.02.2023

SKUBISZ LEMAŃCZYK COOPERATION
Barłomiej Skubisz „ Eskaubei ” – rap, spoken word, teksty
Piotr Lemańczyk – gitara basowa, kompozycje
Tomasz Nowak – trąbka
Grzegorz Pałka – perkusja
Wojciech Długosz „ Mr Krime ” –  syntezatory

JAN PTASZYN WRÓBLEWSKI KWARTET
Jan Ptaszyn Wróblewski – saksofon
Wojciech Niedziela – fortepian
Andrzej Święs – kontrabas
Marcin Jahr – perkusja

KARTUZY JAZZ BASS DAYS 2023
X EDYCJA
26.02.2023

MAJEWSKI, SMOCZYŃSKI, CZERWIŃSKI – SKI SUPER SESSION
Robert Majewski – trąbka
Jan Smoczyński – organy
Adam Czerwiński – perkusja

MIKE STERN
Mike Stern – gitara
Leni Stern – gitara
Rafał Sarnecki – gitara
Piotr Lemańczyk – gitara basowa
Adam Golicki – perkusja

Kartuzy Jazz Bass Days to festiwal powstały w 2014 roku z inicjatywy polskiego basisty Piotra Lemańczyka, który za cel postawił sobie stworzenie festiwalu na terenie jego rodzinnych Kaszub w przyjacielskim duchu, by móc przekazać mieszkańcom tę po prostu piękną muzykę, jaką jest jazz.
Prowadzenie koncertów: Marta Goluch

Zapraszają: Burmistrz Kartuz Mieczysław Grzegorz Gołuński, Piotr Lemańczyk i Kartuskie Centrum Kultury.
Bilety na wydarzenie
Pierwszy dzień:
https://www.bilety24.pl/koncert/1364-kartuzy-jazz-bass-days-25-02-2023-84971?id=455792
Drugi dzień:
https://www.bilety24.pl/koncert/1364-kartuzy-jazz-bass-days-26-02-2023-84974?id=455794

Bilety można również nabyć w sekretariacie Kartuskiego Centrum Kultury oraz w Centrum Informacji Turystycznej w Kartuzach – ul. Klasztorna 1, tel. 58 681 29 39.

25.05.2023 godz. 18:00

– SKUBISZ LEMAŃCZYK COOPERATION

– JAN PTASZYN WRÓBLEWSKI KWARTET

———————————————————————–

SKUBISZ / LEMAŃCZYK COOPERATION

Nowy muzyczny projekt łączący północ z południem i muzykę improwizowaną ze słowem. Autorskie, nieoczywiste kompozycje wybitnego kontrabasisty i basisty jazzowego Piotra Lemańczyka (w tym przypadku na 6 strunową gitarę basową), w połączeniu z tekstami i spoken word Bartłomieja Skubisza „Eskaubei” dokładają kolejny kamyczek do ogródka polskiej muzyki improwizowanej łączonej ze słowem.

W skład zespołu wchodzi również doświadczony i utytułowany trębacz Tomasz Nowak, a także czołowy perkusista młodego pokolenia – Grzegorz Pałka.

Projekt łączy w sobie świat jazzu elektrycznego i akustycznego, muzyczne tradycje i doświadczenia zarówno trójmiejskiej jak i krakowskiej sceny jazzowej oraz poetycką wrażliwość.

Koncert w ramach Toastu Urodzinowego dla Tomasza Stańko w Rzeszowie będzie absolutną premierą. Będzie zadedykowany pamięci Tomasza Stańko, a w jego programie znajdą się również muzyczne i tekstowe odniesienia do życia i muzyki Mistrza.

Piotr Lemańczyk – gitara basowa, kompozycje

Bartłomiej Skubisz – spoken word, rap, teksty

Tomasz Nowak – trąbka

Grzegorz Pałka – perkusja  

Piotr Lemańczyk jest uważany za jednego z najwybitniejszych europejskich basistów jazzowych. Koncertuje i nagrywa z nazwiskami światowego jazzu takimi jak: Walter Smith III /USA/, Jerry Bergonzi /USA/, Seamus Blake /USA/, Dave Kikoski /USA/, Tim Hagans /USA/, Brian Melvin /USA/, Gary Novak /USA/, Avishai Cohen-tr /Izrael/ , Soweto Kinch /GB/ , Leszek Możdżer, Krzesimir Dębski, Zbigniew Namysłowski, Dominik Wania, Krystyna Stańko, MAP, Maciej Sikała i innymi. Nagrał osiem autorskich płyt, które otrzymały znakomite recenzje w takich magazynach jak Down Beat, JazzTimes, Jazz Forum, Jazzpress, The Guardian. Jest laureatem konkursów jazzowych: Jazz Juniors 95´ i 96´ w Krakowie, gdzie został nagrodzony za indywidualność, kompozycje oraz jako najlepszy instrumentalista. Jazz nad Odrą 96´ – nagroda za kompozycje oraz Pomorska Jesień Jazzowa 96´, gdzie otrzymał „Złoty Klucz do Kariery”. Jest członkiem wielu czołowych polskich zespołów jazzowych oraz jedynym europejczykiem amerykańskiego zespołu BEATLEJAZZ. Ponadto brał udział w nagraniu ponad pięćdziesięciu płyt z topowymi artystami polskiej sceny jazzowej. W ankiecie Jazz Top Jazz Forum, głosami Krytyków plasuje się na trzeciej pozycji w kategorii „KONTRABAS” i czwartej jako „MUZYK ROKU”. Jako lider występuje w zespołach: PIOTR LEMAŃCZYK Electric Band, PIOTR LEMAŃCZYK Acoustic trio.

Bartłomiej „Eskaubei” Skubisz – autor tekstów, raper z ponad 20-letnim stażem, pionier hip-hopu na Podkarpaciu i czołowa postać na polskiej scenie muzycznej w zakresie fuzji muzyki jazzowej ze słowem mówionym. Dziennikarz muzyczny, animator i manager kultury. Wiceprezes Stowarzyszenia Podkultura. Współtwórca i lider formacji: Eskaubei & Tomek Nowak Quartet, Sophia Grand Club, Subcarpathians, Late Night Poems oraz członek projektu Vitold Rek & the Spark. Współpracuje również z Agą Zaryan, Michałem Urbaniakiem, Zbigniewem Jakubkiem, Krzysztofem „Pumą” Piaseckim, Adamem Wendtem i formacją Orange Trane, a także z Mr Krime-m i Piotrem Bolanowskim. W czerwcu 2017 nagrodzony przez Prezydenta Miasta Rzeszowa za działalność artystyczną. Stypendysta Marszałka Województwa Podkarpackiego w dziedzinie kultury. Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Nagrodzony przez Marszałka Województwa Podkarpackiego nagrodą „Artystyczny Znak Podkarpacia”. Występował w Polsce, Niemczech i Czechach dzieląc scenę z takimi wykonawcami jak Dean Brown, Bernard Maseli, Krzesimir Dębski, Dominik Wania, Miłosz Pękala, Piotr Lemańczyk, Dj Eprom czy Rzeszów Klezmer Band podczas festiwalu Warszawa Singera. Autor koncepcji i producent rzeszowskiego koncertu „Istnienie Poszczególne” upamiętniającego Tomasza Stańko. Inicjator wniosku o nadanie mu Honorowego Obywatelstwa Miasta Rzeszowa. Od 9 lat współtwórca koncertu Art Celebration w ramach rzeszowskiej edycji festiwalu Wschód Kultury. Współtwórca spektaklu „Haśka” o Halinie Poświatowskiej. Wykładowca Małej Akademii Jazzu w Gorzowie Wielkopolskim. Członek oficjalnej polskiej reprezentacji wytypowanej przez Instytut im. Adama Mickiewicza na największe targi jazzowe w Europie – Jazzahead 2018 w Bremie.

Tomasz Nowak – Trębacz, kompozytor, producent, wykładowca akademicki. Współpracownik wybitnego skrzypka Nigela Kennedy, z którym koncertował przez wiele lat w całej Europie. Współpracował również z Jarosławem Śmietaną. Podczas swojego kilkuletniego pobytu w Londynie nawiązał współpracę z czołówką tamtejszej sceny około jazzowej, m.in. z ówczesnymi muzykami zespołu Amy Winehouse i Massive Attack. To zaowocowało udziałem w zespole Amy Lives złożonym z muzyków współpracujących z Amy Winehouse. Wraz z Amy Lives Tomasz Nowak koncertował na kilku kontynentach. Współtwórca polskiego klubu jazzowego Jazz Cafe Posk w Londynie. Twórca i kompozytor autorskich projektów: Eskaubei Tomek Nowak Quartet oraz Tomasz Nowak Nu Collective. Obecnie współpracuje również z Adamem Nowakiem (Raz Dwa Trzy) i Karimem Martusewiczem (Voo Voo) w projekcie Akustyk Amigos, a także z Vitoldem Rekiem w projekcie Vitold Rek the Spark. Współtwórca muzyki do filmów i spektakli teatralnych. Koncertował m.in. w Royal Albert Hall, Ronnie Scott`s czy na festiwalach Glastonbury, BBC Music – Biggest Weekend. Dzielił scenę z takimi twórcami jak: Aga Zaryan, Mike Stern, Michał Urbaniak, Nigel Kennedy, Mark King (Level 42), Dean Brown, Krzesimir Dębski, Xantone Blacq.

Grzegorz Pałka – Perkusista jazzowy, urodzony w 1994 roku w Krakowie. Absolwent Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie dra Łukasza Żyty oraz dra Wojciecha Fedkowicza. Wielokrotnie nagradzany na konkursach i festiwalach perkusyjnych oraz jazzowych o znaczeniu zarówno międzynarodowym, jak i krajowym. W roku 2016 oraz 2018 za wybitne osiągnięcia artystyczne otrzymał stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Swoją wiedzę i umiejętności udoskonalał na lekcjach prowadzonych przez wybitnych instrumentalistów takich jak: Brian Blade, Marcus Gilmore, Eric Harland, Kendrick Scott, Dennis Mackrel, Billy Hart, Billy Drummond, Ari Hoenig, Branford Marsalis. Ma na swoim koncie liczne trasy koncertowe, oraz występy na prestiżowych festiwalach na trzech kontynentach – Azji, Ameryce Północnej oraz Europie. Jego debiutancka płyta pt. ,,Overnight Tales”, z zespołem Mateusz Gawęda Trio została nominowana do nagrody Fryderyki 2017 w kategorii: Jazzowy Fonograficzny Debiut Roku. Kolejną nominację otrzymał wraz z zespołem Łukasz Kokoszko Quartet w 2019 roku. Członek znakomitej formacji High Definition Quartet.

—————————————————————————————————————————————————————

JAN PTASZYN WRÓBLEWSKI KWARTET

Jan Ptaszyn Wróblewski – saksofon

Wojciech Niedziela – fortepian

Andrzej Święs – kontrabas

Marcin Jahr – perkusja

Jan Ptaszyn Wróblewski, właśc. Jan Wróblewski (ur. 27 marca 1936 w Kaliszu[1][2]) – polski muzyk jazzowykompozytoraranżer i dyrygentdziennikarz i krytyk muzyczny.

Gra na saksofonie tenorowym i barytonowym. Założył kilka zespołów i angażował się w wiele projektów muzycznych. Od 1970 prowadzi w Programie III Polskiego Radia autorskie programy jazzowe, m.in. Trzy kwadranse jazzu. Jest członkiem Akademii Muzycznej Trójki[3]. Popularyzator muzyki jazzowej w Polsce. Komponował również muzykę filmową (Pan Anatol szuka milionaNiech żyje miłość) oraz piosenki, wykonywane m.in. przez Ewę BemŁucję PrusMarylę Rodowicz i Andrzeja Zauchę. Tworzył koncerty symfoniczne. Nagrał kilkanaście albumów autorskich, brał udział w nagraniu kilkudziesięciu innych płyt.

Jan Wróblewski pochodzi z rodziny adwokackiej. Edukację podstawową odebrał w Szkole Podstawowej nr 4 im. Elizy Orzeszkowej. W 1952 ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Adama Asnyka w Kaliszu. Równolegle do nauki w liceum kształcił się w Podstawowej Szkole Muzycznej w Kaliszu, gdzie uczył się gry na fortepianieklarnecie i trąbce. W tym czasie grał w kaliskim zespole jazzu tradycyjnego.

Studiował na wydziale Mechanizacji Rolnictwa Politechniki Poznańskiej, a następnie w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie. Podczas studiów w Poznaniu założył własny zespół, współpracował też z Kwintetem Jerzego Miliana. W 1956 roku zaproszono go do formacji Krzysztofa Komedy. W Sekstecie Komedy grał na saksofonie barytonowym. Występ z tą grupą był dla niego profesjonalnym debiutem; zagrali na koncercie podczas otwarcia poznańskiego ośrodka Telewizji Polskiej, a następnie (1956–1957) na festiwalach jazzowych w Sopocie.

Za punkt przełomowy w karierze Jana Wróblewskiego uważa się przesłuchanie przeprowadzone latem 1958 przez George Weina (amerykańskiego promotora jazzu), w wyniku którego został on zaangażowany do orkiestry International Newport Band i jako pierwszy polski jazzman oraz jedyny z krajów zza tzw. żelaznej kurtyny wystąpił na festiwalu jazzowym w Newport (USA). Występ tej grupy został zarejestrowany w filmie Jazz on Summer’s Day.

Po tym koncercie występował w wielu miastach Stanów Zjednoczonych, a następnie w Europie, Indiach, Afryce i Azji. W 1964 roku wystąpił z własnym kwartetem w odcinku specjalnym niemieckiego programu telewizyjnego Jazz – gehört und gesehen (program pt. Jazz in Poland w reż. Janusza Majewskiego prezentował dokonania najważniejszych wykonawców krajowej sceny jazzowej)[4].

W latach 1968–1978 kierował Studiem Jazzowym Polskiego Radia. Współpraca z Willisem Conoverem (popularyzatorem Jazzu w Radio Music USA) zaowocowała powstaniem audycji 3 kwadranse jazzu, którą prowadzi nieprzerwanie od 1970 roku.

Był założycielem lub też włączał się do licznych zespołów, z których ważniejsze to:

Komponował też muzykę filmową oraz dłuższe utwory:

  • Wariant Warszawski – koncert na orkiestrę
  • Maesteso cobinato – koncertu na saksofon barytonowy i orkiestrę symfoniczną
  • Czytanki na orkiestrę – suita

Realizował też programy telewizyjne (Jan Ptaszyn Wróblewski prezentuje). Lansował też młodych adeptów jazzu na wielu warsztatach muzycznych w kraju i za granicą.

Jazz Bass Days 2023

26.02.2023 godz.18:00

– ROBERT MAJEWSKI / JAN SMOCZYŃSKI / ADAM CZERWIŃSKI -SKI SUPER SESSION

-MIKE STERN , LENI STERN, RAFAŁ SARNECKI, PIOTR LEMAŃCZYK, ADAM GOLICKI

___________________________________________________________________________

SKI SUPER SESSION

Robert Majewski – trąbka

Jan Smoczyński – organy

Adam Czerwiński – perkusja

Robert Majewski

Pochodzi z rodziny o muzycznych tradycjach. Jego ojciec, Henryk Majewski, był również jazzowym trębaczem, a brat Wojciech jest pianistą. W 1987 r. ukończył studia muzyczne na Akademii Muzycznej w Warszawie. W latach 1986–1990 był solistą Big Bandu „Studio S 1” Polskiego Radia pod dyrekcją Andrzeja Trzaskowskiego.

Laureat wielu nagród, m.in.: I nagroda zespołowa (wspólnie z zespołem New Presentation) i I nagroda indywidualna w konkursie Jazz Juniors w Krakowie (1983), I nagroda zespołowa (z tym samym zespołem) w konkursie w Leverkusen (1985), laureat państwowej Nagrody Artystycznejcznej Młodych im. Stanisława Wyspiańskiego (1985), finalista Światowego Konkursu Trębaczy im. Louisa Armstronga w Waszyngtonie (1990), tytuł „Muzyka Roku 1990” przyznany przez redakcję III Programu Polskiego Radia oraz I nagroda zespołowa (wspólnie z zespołem In Spector), I nagroda indywidualna oraz tytuł „Europejskiego Jazzowego Artysty 1992” w Leverkusen (1992).

W 1991 r. otrzymał stypendium im. Krzysztofa Komedy oraz wystąpił w filmie Andrzeja Jakimowskiego Pogłos, który w tym samym roku otrzymał nagrodę na festiwalu „Jazz Film Saloon 1991” w Warszawie.

Wielokrotnie uczestniczył w festiwalach organizowanych w Polsce i na świecie, współpracując z wieloma muzykami światowego formatu, m.in. z N.H.O.PedersenemClarkiem TerrymNicolasem PaytonemRoyem Hargrove’emPalle DanielssonemGarrym BartzemMino CineluPeterem HerbolzhaimeremDjango BatesemNilsem LandgrenemBobo StensonemJoeyem BaronemBillym Hartem oraz Janem Ptaszynem WróblewskimZbigniewem NamysłowskimWojciechem KarolakiemHenrykiem MiśkiewiczemWłodzimierzem NahornymAndrzejem JagodzińskimWojciechem NiedzieląJackiem NiedzieląGrzegorzem Nagórskim i Piotrem Baronem, jak również wokalistami Ewą BemHanną BanaszakUrszulą DudziakAgą ZaryanKatarzyną GroniecAnną Marią JopekEdytą BartosiewiczKasią KowalskąGrzegorzem TurnauemMarkiem GrechutąKubą BadachemGrzegorzem Ciechowskim i Michałem Bajorem. Do 2005 r. wspólnie ze swoim ojcem występował w zespole jazzu tradycyjnego Old Timers, a po jego śmierci przejął rolę lidera.

Tworzył również muzykę teatralną i filmową, współpracując m.in. ze Zbigniewem PreisneremKrzesimirem Dębskim i Jerzym Satanowskim. Uczestniczył w wielu sesjach nagraniowych artystów, z którymi współpracował. Na swoim koncie ma również płyty autorskie.

Zajmuje się działalnością pedagogiczną, m.in. na Wydziale Jazzu w ZPSM 2. stopnia im. Fryderyka Chopina w Warszawie oraz Instytucie Jazzu w PWSZ w Nysie. Corocznie wykłada również na warsztatach muzycznych, m.in. w ChodzieżyPuławachNysie i Lesznie. W 2006 r. w uznaniu osiągnięć w propagowaniu polskiego jazzu otrzymał Odznakę Honorową Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego

Jan Smoczyński

Jest absolwentem Liceum Muzycznego im. Karola Szymanowskiego w Warszawie. Przez rok był uczniem A. Jagodzińskiego w Studium Jazzu na Bednarskiej w Warszawie. W roku 2004 uzyskał tytuł magistra sztuki na Wydziale Jazzu Akademii Muzycznej w Katowicach w klasie Wojciecha Niedzieli.

Od wielu lat, wraz ze swoim młodszym bratem skrzypkiem tworzy formację Mateusz Smoczyński Quintet, z którą nagrał płyty Inspirations, Expressionsoraz Berek (Nominowaną do nagrody Fryderyk 2018 w kategorii Album roku Jazz). Razem zaprosili również Alexandra Zingera z którym nagrali pod szyldem New Trio płytę „Simultaneus Abstractions”, nominowaną do nagrody Fryderyki. oraz „Perpendicular Realities”, która to zebrała bardzo pochlebne recenzje. Z zespołem tym, w którym Jan zasiada za organami Hammonda, zagrali szereg koncertów w Polsce oraz w Rosji.

Współzałożyciel chrześcijańskiego, wielbieniowego zespołu „owca” (płyta „chwały). Współpracuje z o. Adamem Szustakiem, m.in. tworzy muzykę do czołówek jego filmów[1], wspólnie też nagrali utwór w ramach #Hot16Challenge2[2].

Jako producent muzyczny stworzył wraz z Magdą Grabowską Wacławek znaną jako Bovska, trzy albumy – Kaktus (z tytułowym hitem, wykorzystanym również w czołówce serialu „Druga szansa„), Pysk – nominowany do nagrody Fryderyki 2018 w kategorii Album Roku – Elektronika, oraz Kęsy.

Odpowiada również za przeboje zaśpiewane przez Kayah – „Po co” oraz „Podatek od miłości” (ten w duecie z Grzegorzem Hyżym) oraz świąteczny album „Gdy pada śnieg„.

Laureat nagrody Fryderyk 2017 za płytę Martyny Jakubowicz – „Prosta Piosenka” w kategorii Muzyka Źródeł.

Autor aranżacji i opracowań do entuzjastycznie przyjętych projektów „Głosy Gór” z Januszem Olejniczakiem, Jerzym Maksymiukiem, Zespołem Zakopower i Atom String Quartet, oraz projektu Inspired by Lutosławski z Grażyną Auguścik, Janusz Prusinowski Trio, Atom String Quartet, Wojciechem Pulcynem oraz Tomaszem “Harry” Waldowskim, nominowanego w kategorii muzyka źródeł – Fryderyki 2015.

Autor opracowań orkiestorychj na płytę Artura Rojka – „Koncert w NOSPR” – gdzie również miał przyjemność poprowadzić katowicką orkiestrę podczas koncertu z rejestracją na ten album.

W sierpniu 2013 r. zagrał z Bobbym McFerrinem i Gilem Goldsteinem w ramach Solidarity of Art.

Na stałe, w charakterze kierownika muzycznego pracuje w zespołach: Urszula Dudziak Superband, Kayah Transoriental Orchestra oraz Bovska. Występuje też z autorskimi formacjami – PSM (z współzałożycielem – Łukaszem Poprawskim oraz Michałem Miśkiewiczem, Trjan (wraz z Michałem Barańskim i Jankiem Młynarskim), we własnym Trio z Krzysztofem Pacanem na kontrabasie i Sebastianem Frankiewiczem na perkusji, Smoke & The Smokes (J. Smoczyński, Łukasz Poprawski, Konrad Zemler, Robert Kubiszyn).

Jest współzałożycielem grupy June, która w 2008 roku wydała swoją debiutancką płytę w wytwórni Kayax. Zespół został doceniony przez branżę muzyczną i nominowany do nagrody Fryderyk 2009 w kategorii „Nowa twarz fonografii”. W 2011 roku nagrali płytę “July Stars” – dwuczęściowy album. Pierwszy to autorskie kompozycje wykonane przez sam June drugi, to kooperacje z najwybitniejszymi postaciami współczesnej wokalistyki: Urszula DudziakKayahKatarzyna NosowskaAga ZaryanAnia DąbrowskaAndrzej DąbrowskiMika Urbaniak. Patrycja Gola, Marcelina. Grupa stworzyła trio producenckie i pracowała nad projektami muzycznymi dla innych Artystów.

Nagrywał dla Kayah (Skała), Justyny Steczkowskiej (Daj mi chwilę), Moniki Brodki (Moje piosenki), Doroty Miśkiewicz (Caminho). Koncertował również z Anną Marią Jopek oraz uczestniczył w nagraniach płyty Artystki Jo & Co. (tu wspólne występy z Richardem BonaMino Cinelu i Dhaferem Youssefem. Zagrał na płycie „Jak tam jest” duetu Krajewski/Piaseczny a w 2012 roku został zaproszony do udziału w nagraniach ich płyty „Zimowe Piosenki„. Zagrał też na płycie Ani Wyszkoni Życie jest w porządku.

Związany z wytwórnią Kayax.

Brał udział w nagraniach do filmów we współpracy z Michałem Lorencem oraz Marcinem Pospieszalskim. Miał przyjemność dzielić scenę z: Ewą BemGrażyną AuguścikLorą SzafranAgą ZaryanTomaszem SzukalskimTomaszem StańkoJanuszem MuniakiemZbigniewem NamysłowskimHenrykiem MiśkiewiczemDavidem MurrayemDonem BlackmanemTomem BarneyemAndrzejem CudzichemJackiem KochanemAndrzejem Olejniczakiem, Quintetem Marka Bałaty, Quintecie oraz Quartecie J. Małka (płyty Gift oraz Spirit of the Time), Goranem Bregovicem.

Wraz z Tomaszem Krawczykiem wyprodukował i zaaranżował debiutancki album Inny Smak zespołu Bisquit dla wytwórni Kayax. Gościnnie występuje na płycie 15 minut projekt J. Młynarskiegooraz Michała Króla. Jest współautorem muzyki do wielokrotnie nagradzanego filmu Moje miejsce Leszka Dawida (tu również nagroda specjalna za muzykę na du 23eme festival tous courts w Aix-en-Provence).

Laureat pierwszego miejsca (Trio) nagrody indywidualnej na międzynarodowym konkursie Jazz Juniors 2001, zdobył również nagrodę indywidualną i II miejsce zespołowe na Festiwalu Standardów Jazzowych Siedlce 2000; I miejsce z Quintetem J Namysłowskiego na Ogólnopolskim Przeglądzie Młodych Zespołów Jazzowych w Gdyni.

Występował na: Gdynia Summer Jazz Days, Międzynarodowym Festiwalu Pianistów Jazzowych w Kaliszu[kiedy?]; Jazz Na Starówce, Letni Festiwal Jazzowy Pod Baranami, Krakowskie Zaduszki Jazzowe, Sopot Molo Jazz Festival; Zaduszki Jazzowe w Siedlcach; Jazz Forum Festival w Tygmoncie; Polskie Jamboree w Tygmoncie; Bracki Jazz Festival w Cieszynie; Jazz Festival w Radomiu. Wielokrotny uczestnik Jazz Campingu Kalatówki. Koncertował w: USA (Chicago, N.Y.), Kanadzie, Japonii, Izraelu, Francji, Hiszpanii, Szwecji, Niemczech, Austrii, Czechach, Rumunii, oraz na Węgrzech, Litwie, Słowacji i Ukrainie.

W 2004 roku stworzył własne, profesjonalne studio nagraniowe oraz wydawnictwo płytowe – Tokarnia Music Production, w którym realizowane są nagrania artystów takich jak Maria PeszekKayahKasia NosowskaAga ZaryanDorota Miśkiewicz, zespół Bisquit, zespół JuneAnia SzarmachAdam PierończykZbigniew NamysłowskiUrszula Dudziak, projekt Młynarski / NahornyMika Urbaniak.

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Adam Czerwiński rozpoczął swoją karierę muzyczną w połowie lat 80. jako wibrafonista Big Bandu Gdańsk Jerzego Partyki. Traf jednak chciał, że znamy go dzisiaj jako znakomitego perkusistę. Decyzję o poświęceniu się w pełni temu instrumentowi podjął podczas warsztatów jazzowych w Chodzieży, dokąd – z braku wibrafonu – pojechał w roli bębniarza.

Od tamtej pory jego gra zapewniała stabilny fundament rytmiczny wielu znanym i cenionym muzykom. Znalazły się wśród nich takie postaci polskiej sceny jazzowej jak Zbigniew Namysłowski, Jan “Ptaszyn” Wróblewski, Wojciech Karolak czy Janusz Muniak.

Osobny rozdział w działalności Adama to współpraca z muzykami amerykańskimi, takim jak Art Farmer, Garry Bartz, John Abercrombie, Larry Goldings, Bennie Maupin czy Karen Edwards. Oprócz tego perkusista dał się poznać także jako kompozytor, aranżer i band leader.

W środowisku znany przede wszystkim jako wieloletni, zaufany współpracownik Jarosława Śmietany, z którym nagrał ponad dwadzieścia płyt i zagrał setki koncertów jako stały członek jego zespołu. Po przedwczesnej śmierci lidera Adam Czerwiński został inicjatorem, producentem i współtwórcą podwójnego albumu “Friends – Music of Jarek Śmietana”, na którym wspaniały, muzyczny hołd złożyło utraconemu przyjacielowi kilkudziesięciu muzyków z całego świata, w tym Krzesimir Dębski, Piotr Baron, John Scofield,Jerry Goodman, Eddie Henderson i wielu innych. Płyta ta, poddana procesowi masteringu w Abbey Road Studios, została wydana także na nośniku winylowym.

Najnowszy okres muzycznej aktywności Adama Czerwińskiego to między innymi współpraca z wybitnym skrzypkiem Nigelem Kennedymzarówno w studiu, jak i w zróżnicowanych stylistycznie programach koncertowych, obejmujących repertuar od muzyki klasycznej po interpretacje utworów Jimiego Hendriksa. Wartym odnotowania momentem w karierze Adama był występ w londyńskim Royal Albert Hall obok takich sław jak Jean-Luc Ponty oraz Robert Plant. W ciągu ostatnich trzech dekad Adam Czerwiński koncertował łącznie w kilkudziesięciu krajach, włączając w to tak egzotyczne zakątki świata jak Japonia, Ameryka Południowa, Bliski Wschód czy Australia.

Zasłużony na polu edukacji muzycznej jako wykładowca warsztatów muzycznych w całej Polsce, Adam Czerwiński przez dziesięć lat prowadził własne zajęcia w Gdańsku w ramach polsko-niemieckiej współpracy kulturowej pod egidą fundacji Pojednanie – udokumentowane trzema albumami, nagranymi przez uczestników warsztatów. Perkusista jest także laureatem wyróżnień przyznawanych przez opiniotwórcze czasopisma branżowe Jazz Forum oraz Gitara i Bas. Oprócz oczywistego, bezpośredniego wkładu jako wykonawca i kompozytor, Adam Czerwiński przyczynił się do popularyzacji muzyki jazzowej w Polsce jako współzałożyciel słynnego festiwalu “Jazz w Lesie”, który od 1996 gromadzi co roku znakomitych wykonawców i oddanych słuchaczy z kraju i zagranicy.

———————————————————————————————————

MIKE STERN – gitara

LENI STERN – gitara

RAFAŁ SARNECKI – gitara

PIOTR LEMAŃCZYK – gitara basowa

ADAM GOLICKI – perkusja

Mike Stern (ur. jako Michael Sedgwick[1] 10 stycznia 1953 w Bostonie[2]) – amerykański gitarzysta jazzowy.

Prezentuje styl muzyczny fusion, czyli jazz z elementami charakterystycznymi dla muzyki rockowej. Jego idolami w młodości byli Jimi Hendrix i Eric Clapton. To właśnie im zawdzięcza ten rockowy pierwiastek, który zawarty jest w jego grze i muzyce. Jest absolwentem prestiżowej akademii bostońskiej Berklee College of Music. Jednym z jego wykładowców był Pat Metheny, który w 1976 roku zarekomendował Sterna do słynnej grupy Blood, Sweat and Tears, otwierając mu drogę do świata jazzu. W 1981 roku rozpoczął współpracę z Milesem Davisem. Dwa lata później wraz z Jaco Pastoriusem stworzył formację World of Mouth, która szybko zyskała uznanie. Od początku lat 80. prowadzi karierę solową prezentując styl fusion, jazz-rock. Inspirują go tacy gitarzyści jak George BensonWes MontgomeryJim Hall, jednak w jego grze słychać również wpływy idoli z młodości. Gra z takimi muzykami jak: Richard BonaBob FranceschiniDennis ChambersDave WecklVictor WootenMarcus MillerBob BergHerbie HancockMino CineluBilly CobhamMike Mainieri. Współpracował z zespołem Steps Ahead i grupą braci Brecker.

Jego żoną jest wokalistka i gitarzystka Magdalena Thora (Leni Stern). Jej imię często pojawia się w tytułach utworów jak np. Leni’s Smile, czy Leni Goes Shopping.

http://www.mikestern.org

Leni Stern została uznana za jedną z „50 najbardziej sensacyjnych gitarzystek wszechczasów” w wydaniu magazynu Guitar Player z okazji 50. Przykład Leni błyszczy nie tylko walecznością na jej instrumencie. Pogoń za karierą przez ponad cztery dekady była w istocie aktem politycznym – praktyką siły i buntu, by być kobietą i liderem zespołu, gitarzystką elektryczną i kompozytorką, artystką, która produkuje własne albumy i zarządza własną karierę. Co więcej, biorąc pod uwagę nasz niedawny klimat polityczny, teraz ważniejsze niż kiedykolwiek jest celebrowanie imigracyjnego doświadczenia, które sprowadziło Leni do USA z Niemiec i jej kolegów z zespołu z Senegalu i Argentyny. Inspiracją Leni od dawna jest wzajemne powiązanie muzyki, historii i naszego człowieczeństwa. Mówi: „Muzyka jest jednym z najprawdziwszych, najpiękniejszych wyrazów ludzkiego ducha, przekraczaniem granic, rozwiązywaniem plemienności, spajaniem nas razem – jeśli na to pozwolimy”.

Leni podążała ewolucyjną drogą przez ostatnie półtorej dekady, łącząc swoje długo doskonalone brzmienie współczesnego jazzu z głęboko odczuwaną eksploracją stylów zachodnioafrykańskich. Dużo podróżowała i studiowała w Mali i Senegalu, występując z kultowymi piosenkarzami Salifem Keitą i innymi afrykańskimi znakomitościami. Transatlantyckie podróże monachijskiego New Yorkera zaowocowały świeżym, osobistym idiomem, w którym progresywna wirtuozeria płynnie łączy się z wiekowymi tradycjami ludowymi. Trio Leni z basistą Mamadou Ba i perkusistą Eladji Alioune Faye – obaj urodzeni w Senegalu – wydali albumy 3 w 2018 r. argentyński klawiszowiec Leo Genovese, wysoko ceniony talent na nowojorskiej scenie zarówno jako lider, jak i współpracownik takich artystów jak Esperanza Spalding i Jack DeJohnette. Pierwszy album Leni z jej kwartetem – wydany latem 2020 roku i trafnie zatytułowany 4, aby pokazać nową czwórkę – czerpał z krystalicznej gitary, zachodnioafrykańskich rytmów i wielojęzycznych piosenek, które słuchacze znają z jej ostatnich wydawnictw, z ogniem improwizacji i nutami Genovese południowoamerykańskiego liryzmu, teraz zintegrowanego z miksem. Wynik przyniósł 4 świetne recenzje, między innymi w DownBeat i JazzTimes.

Najnowszym albumem Leni jest Dance, którego premiera planowana jest na czerwiec 2021. Produkt czasów pandemii Dance został napisany i przećwiczony jesienią 2020, a następnie nagrany w bezpiecznych warunkach w Shelter Island Sound w grudniu 2020, z producentem Leni. Dla tych, którzy potrzebują muzyki, by oczyścić się z pandemicznego bluesa, Dance idealnie pasuje do rachunku, przepełnionego rytmiczną radością życia i nucącą melodią. Na albumie Stern ponownie występuje na czele swojego międzykulturowego nowojorskiego kwartetu, w skład którego wchodzą Genovese, Ba i Faye. Jeden ze współbraci Leni z jej czasów, kiedy grała w zespole Salifa Keity, Haruna Samake, również dodał swoje przypominające harfę kamele n’goni do kilku utworów z daleka i napisał wspólnie z Leni jedną piosenkę, prężny „Kono” („Ptak”) . Dance – 23. album Leni od 1986 roku i z pewnością jak dotąd jej najbardziej nieodparty urok – to kolejny zestaw ciężkich, wielojęzycznych piosenek zabarwionych mieszanką międzynarodowych rytmów i jazzowego, zawsze melodyjnego sześciostrunowego brzmienia Leni. Wydanie Dance zostanie poprzedzone wieloma singlami, z których pierwszym będzie kołyszący się, przypominający modlitwę „Yah Rakhman”, napisany przez Leni i Faye. Inne taneczne hity to świeżo zaaranżowana, bogato zharmonizowana, tradycyjna melodia zachodnioafrykańskiego griota „Daouda Saane” oraz ostry utwór „Kani” autorstwa Genovese („Spicy Pepper”), który zawiera charakterystyczne, wysokie solówki pianisty.

O nowej płycie Leni mówi: „Cóż, po pierwsze, muzyka, którą stworzyliśmy, jest taka skoczna – rytmy po prostu przejęły kontrolę! Nie możesz usiedzieć w miejscu, grając lub słuchając – dlatego zatytułowałem ją Dance. Ale po prostu przebywanie w studio było czymś wyjątkowym. Po prostu spotykanie się w celu tworzenia muzyki jest czymś, co należy cenić, teraz bardziej niż kiedykolwiek – nie można brać niczego za pewnik. Jednak do niektórych z tych warunków jestem przyzwyczajony… Przez lata dużo pracowałem w Afryce, a środki ostrożności dotyczące zdrowia były tylko częścią pobytu tam, uważania na malarię lub gorączkę denga. To część tamtejszej rzeczywistości. Próba jak najlepszego wykorzystania rzeczy podczas blokady była również częścią mojego doświadczenia. Swój album Smoke, No Fire nagrałem w Mali podczas wojskowego zamachu stanu w 2012 roku, z godziną policyjną i całym niepokojem. Kiedy świat wokół ciebie jest zagrożony, tworzy to poczucie pilności i skupienia. Zrobiliśmy Dance w ten sposób, ale starając się przywołać ducha radości – i odporności”.

Dance podąża tuż za albumem 4, wydanym latem 2020 roku, który prezentuje pięć kompozycji Leni (w tym piękny, przypominający kołysankę klejnot „Chartwell”), dwa autorstwa Genovese („Japalema” to punkt kulminacyjny LP) i jeden autorstwa Ba („Habib”, który zawiera gu

Rafał Sarnecki – gitarzysta jazzowy, kompozytor, aranżer. Jako lider własnych projektów muzycznych koncertował w wielu krajach świata m.in. w Chinach, Korei Płd, Malezji, Chile, Izraelu oraz na wschodnim i zachodnim wybrzeżu USA. Jako jeden z niewielu polskich muzyków odnalazł się w Stanach Zjednoczonych, gdzie żył i tworzył przez ponad dekadę. W latach 2009-2019 był członkiem uznanej w USA grupy Lucas Pino No-Net Nonet. Nagrał pięć autorskich płyt, z których pierwsza „Song From a New Place” (2008, ARMS) i trzecia „Cat’s Dream” (2014, Brooklyn Underground) były nominowane do nagrody Fryderyk. Druga, „The Madman Rambles Again” została wydana przez oficynę Fresh Sound New Talent i umieszczona przez prestiżowy amerykańską redakcję „All About Jazz” pośród 12 najciekawszych albumów 2011 r.

Sarnecki ukończył studia muzyczne w New School University w Nowym Jorku oraz w City University of New York. W 2015 r. obronił pracę doktorską w Uniwersytecie Muzycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie. W 2018 r. rozpoczął pracę na Akademii Muzycznej w Łodzi, gdzie prowadzi wykłady z gitary jazzowej, kompozycji i aranżacji. W 2021 r. otrzymał stopień doktora habilitowanego.

Piotr Lemańczyk jest uważany za jednego z najwybitniejszych europejskich basistów jazzowych. Koncertuje i nagrywa z nazwiskami światowego jazzu takimi jak: Walter Smith III /USA/, Jerry Bergonzi /USA/, Seamus Blake /USA/, Dave Kikoski /USA/, Tim Hagans /USA/, Brian Melvin /USA/, Gary Novak /USA/, Avishai Cohen-tr /Izrael/ , Soweto Kinch /GB/ , Leszek Możdżer, Krzesimir Dębski, Zbigniew Namysłowski, Dominik Wania, Krystyna Stańko, MAP, Maciej Sikała i innymi. Nagrał osiem autorskich płyt, które otrzymały znakomite recenzje w takich magazynach jak Down Beat, JazzTimes, Jazz Forum, Jazzpress, The Guardian. Jest laureatem konkursów jazzowych: Jazz Juniors 95 ́ i 96 ́ w Krakowie, gdzie został nagrodzony za indywidualność, kompozycje oraz jako najlepszy instrumentalista. Jazz nad Odrą 96 ́ – nagroda za kompozycje oraz Pomorska Jesień Jazzowa 96 ́, gdzie otrzymał „Złoty Klucz do Kariery”. Jest członkiem wielu czołowych polskich zespołów jazzowych oraz jedynym europejczykiem amerykańskiego zespołu BEATLEJAZZ. Ponadto brał udział w nagraniu ponad sześćdziesięciu płyt z topowymi artystami polskiej sceny jazzowej. W ankiecie Jazz Top 2020 Jazz Forum, głosami Krytyków plasuje się na trzeciej pozycji w kategorii „KONTRABAS” i czwartej jako „MUZYK ROKU”. Jako lider występuje w zespołach: PIOTR LEMAŃCZYK Electric Band, PIOTR LEMAŃCZYK Acoustic trio.

Adam Golicki – Absolwent kierunku Jazz i Muzyka Estradowa Uniwersytetu Zielonogórskiego w klasie perkusji Marcina Jahra oraz absolwent kierunku Jazz na Wydziale Instrumentalnym Akademii Muzycznej we Wrocławiu w klasie dra Dariusza Kaliszuka. Obecnie pracuje głównie jako muzyk sesyjny i współpracuje z różnymi zespołami muzycznymi o różnej stylistyce.

Zdobywca I miejsca na Ogólnopolskim konkursie perkusyjnym we Wrocławiu (2003); z zespołem Paul Band zdobywca I miejsca oraz nagrody dla najlepszego instrumentalisty na Ogólnopolskim festiwalu zespołów jazzowych i bluesowych w Gdyni (2005). W kwietniu 2017 miał okazję wystąpić z Indonezyjskim pianistą i jego projektem Dwiki Dharmawan & His Polish Friends na jednym z największych festiwali jazzowych na świecie Java Jazz Festiwal w Indonezji.

Adam Golicki posiada w swojej dyskografii dwie autorskie płyty, które zebrały znakomite recenzje krytyków. Trzeci album jest właśnie w procesie wydawniczym.

Współpracuje z takimi muzykami, jak: Maciej Sikała, Cezary Paciorek, Maciej Grzywacz, Piotr Lemańczyk, Przemek Dyakowski, Dominik Bukowski, Kuba Stankiewicz, Inga Lewandowska, Grzegorz Nagórski, Zdzisław Babiarski, Jan Konop Big Band, BIG Band Uniwersytetu Zielonogórskiego.

Jazz Bass Days 2023 Jazz Bass Days 2023